Ziekenboeg: een bericht van Sarah Bos

Hoe iemand zich heel ongelukkig kan verstappen kun je in onderstaand bericht van Sarah lezen.

Tijdens het training geven aan de meiden van MC1 zat een ongeluk in een klein hoekje.

Namens MVV '27 wensen wij Sarah heel veel sterkte en een voorspoedig en volledig herstel toe.

Om haar een beetje op te fleuren tijdens de komende maanden kunnen jullie kaarten, bloemen, fruitmanden, tijdschriften enz. sturen naar Werve 16, 3155 GM  Maasland. Een bezoekje is natuurlijk ook fijn!

Zoals de meeste van jullie weten heb ik me woensdag tijdens de training verstapt.

In eerste instantie gingen Wout en ik er vanuit dat het bij een kneuzing bleef maar voor de zekerheid toch maar wat foto's laten maken.
In eerste instantie werd ik woensdag met gips naar huis gestuurd waarbij de dokter zei ;" wellicht mag het er morgen wel af en anders een weekje voor de pijn. Dit omdat het op de foto niet duidelijk te zien was." Na een helse nacht op de bank werd ik terug gebeld door het ziekenhuis of ik een scan wilde komen laten maken de radioloog dacht dat er een gewrichtje uit de kom was. Wat zou verklaren dat ik nog zoveel pijn had! Dit bleek ook zo te zijn maar daarbuiten was het scheepsvormig bot verbrijzeld. De dokter stond voor een raadsel want hoe kan dit door je alleen maar te Verstappen??? Onderzoek naar de hoeveelheid kalk gedaan in mijn botten dit blijkt allemaal in orde gelukkig!!! Maar goed betere vraag Hoe kom je er vanaf ?
Eerst de voet rechtzetten met 4 man sterk 1 om mij af te leiden 2 trekken en 1 gipsen. Dit werd gelukkig gedaan met een verdovingsmiddel wat Jawel Micheal Jackson vroeger gebruikten om in slaap te komen . Na nieuwe foto's bleek dat helaas de enkelvork geen goede steun had aan het overig gebleven stukje bot waardoor er ik niet meer onder een operatie uit kwam.
Omdat ik donderdag niet meer geholpen kon worden moest ik even de kost in van het Reinier de graaf. 'S avonds veel en leuk bezoek gehad van oa Wouter nog steeds verbaasd hoe we ons zo konden vergissen. De volgende morgen kwam de arts welke mij zou gaan opereren wat hij zij kwam als een behoorlijke schok binnen. Het waren niet zomaar een paar schroeven die erin gezet moesten worden maar het werd een externe fixatie wat inhoudt dat er vanaf buitenaf 3 pennen in mijn voet worden gezet en dit aan de buitenkant wordt vastgezet. De 3 pennen zitten net onder de grote teen, hielbeen en het scheenbeen. Voor de arts is dit nummer 3 op zijn lijst van " wat wens ik mijn ergste vijand niet toe". Wat hij hiermee bedoeld heeft hij niet direct uitgelegd maar denk dat het wel duidelijk is. Na 6 weken deze constructie zal gekeken worden of er blijvende schroeven ingezet zullen worden + nog een aantal weken gips of direct mag beginnen met revalideren.
Dit blijft nog even de vraag!

Ik zal als het mogelijk is zeker proberen aanwezig te zijn bij trainingen en wedstrijden.
Ik wil jullie bedanken voor de lieve berichten en de sterke armen van afgelopen woensdag!!!