Wie is de MOL?
Afgelopen zaterdag de topper tegen Smitshoek, dit kon de beslissing wezen in de strijd om degradatie of handhaving, mits er geen gekke uitslagen in de andere wedstrijden waren. Lekker voetbalweer, wedstrijd op veld 1 en dus vol goede moed vanuit de kleedkamer het veld op, maar… wat ligt daar enigszins verdoofd bij de dug-out in het veld. Is het Linda voor de coaches of is het Johnnie voor onze Dames. Helaas, het is geen van tweeën, het is een dooie mol. Hilariteit, maar hoe krijgen we die van het veld? Een papiertje of een keeperhandschoen om hem op te pakken? Nee, wij hebben Suzanne, die op haar eigen manier de mol het veld afbegeleid. Zoals ze een spits van de tegenpartij verdedigt, zo wordt de mol ook bediend. Normaal is het bij een sprookje ze leefden nog lang en gelukkig, maar bij deze ter aarde bestelling ging dit niet op.
Goed, dan de wedstrijd. Toss gewonnen, aftrap en de eerste aanval was de oefening van donderdag. Gerrie inspelen, bal vast, doordraaien en bal doorsteken naar rechtsbuiten Puck, achterlijn halen, voorgeven en afwerken door Siempie, doelpunt. Het was precies zoals vermeld en na 1 minuut, 1-0. Dit beloofde wat te worden. Hierna ongeveer tig-big biljoenjard kansen, net over, net naast, op de lat, in de handen van de keeper, maar niets er meer in. Dan zij één keer op onze helft, 1-1. Nee toch, niet weer een herhaling van de vorige wedstrijd bij hen. Hop, schouders eronder en gaan. Mooie aanval en 2-1, wederom Siempie. Lekker de rust in en siroopie of theetje naar binnen werken.
Tweede helft, bemoedigende woorden van de coach en gaan. Het was een behoorlijk verschil met de eerste helft. Het leek of het vertouwen even weg was. Wel weer allemaal heerlijke aanvallen over links en rechts en gelukkig de opluchting bij de 3-1 na een schitterende aanval met een voorzet van Ger, waarna de bal in één keer het net deed bollen door een spetter van Marijke. Je hoorde een zucht van verlichting bij de toeschouwers, de coaches en de dames. Hierna volgde de 4-1 door Gaby en daarna toch weer een speldeprikje van Smitshoek, de 4-2 lag erin. Waarschijnlijk ging hierna het spook van de mol zich mengen in de strijd, want we waren het heerlijke tikvoetbal even kwijt. Paniek, op 5 meter de bal niet meer in kunnen spelen, elkaar even niet meer kunnen vinden. Dan een schitterende redding van Kim, een snoekduik in de rechtse hoek, gered, opluchting bij de Dames. Hierna vinden we elkaar weer en via een aanval van rechts naar links komt de bal op de binnenkant paal, waarna Puck even het laatste zetje voor de zekerheid geeft, 5-2.
In deze wedstrijd was goed te zien, dat de afgelopen weken, de Booth-camp training zijn vruchten heeft afgeworpen. Wat laten jullie een strijd en inzet zien op het veld. Er wordt langs de kant wel makkelijk gezegd, wat zag het er de tweede helft chaotisch uit. Ik antwoord dan altijd maar, ga zelf eens in het veld staan met het benauwende weer en trek eens een paar sprintjes, dan praat je wel anders. Nee, hoor meiden, top gespeeld. We hebben deze wedstrijd gedomineerd in kansen, conditie en speelstijl.
Eindstand 5-2, vreugde, wederom high-five’s, sportieve tegenstander en het mag ook wel eens gezegd worden, een prima scheidsrechter. Helaas vallen de andere uitslagen dan toch tegen. Als HPSV gewonnen had tegen CWO waren we zo goed als zeker veilig geweest. Nu zullen we echt nog een keer vol aan de bak moeten tegen HPSV en dan is zelfs een kampioenstitel nog mogelijk. Dus sorry meiden, de Booth-camp praktijktrainingen blijven nog even van kracht tot die wedstrijd.
De vraag of er verder nog iets van de mol gevonden of gehoord is weet ik niet. Ik vond mijn broodje warm vlees wel een aparte smaak hebben vanuit de kantine, maar daar zal ik de chef-kok nog over aanspreken. Hij deed er wel erg veel saus op om het vleessoort te verbloemen.
Dames bedankt, we hebben weer van jullie genoten. Voor mij tot donderdag en jullie dinsdag weer in volle getale aanwezig bij de training.
Fijn weekend, Joost.
