Wedstrijd van tegenstrijdigheden!!! Hoe is het mogelijk dat ploegen zo dicht op elkaar staan, dat deze wedstrijd garant stond voor kampioenschap of degradatie?
Dames, velen zitten niet te wachten op een verslag na een nederlaag en zeker niet als hierdoor degradatie zo goed als zeker een feit is. Maar ja, zoals een fanatiek trainer/verslaggever vroeger eens gezegd heeft: je kan winnen of verliezen, maar je moet wel zo sportief zijn om het te kunnen evalueren en dus een verslag te schrijven. Er zijn te veel coaches die alleen een verslag schrijven bij winst, je moet het ook delen als het wat minder is.
Tegenstrijdigheden, ja. Kampioenschap of degradatie, goed samenspel of individueel voetbal, avond of overdag wedstrijd, vrolijkheid of treuren, blijven voetballen of afscheid, lach of traan. Alles zat in deze, oh zo belangrijke wedstrijd.
Eerst maar die vereniging vinden in dat grote Zuiderpark. Zelfs mensen aan wie je het vroeg in het park wisten het niet, Tom Tom no way. Dan maar parkeren en rondje lopen, ergens was een ingang.
We begonnen heel sterk met goed combinatievoetbal en de 0-1 lag er heel snel in na een sublieme pass van Marieke op Gaby en vervolgens richting 2e paal, waarna Puck hem schitterend inschoot. Dit was direct het verschil met de rest van de wedstrijd. Ik zal dit nog nader uitleggen op de training, indien er behoefte aan is. Toch gaf dit doelpunt niet het vertrouwen wat we eigenlijk moesten hebben. Vaak is het dan erop en erover. Niets was minder waar. We kregen de bal niet meer lekker rond en eigenlijk bij de eerste de beste aanval van HPSV was het 1-1. Het was niet echt een aanval, maar een schot naar voren en door hun hele bewegelijke voorhoede was het raak. Wij gingen in plaats van direct passen over op lopen met de bal en dan pas de pass en dat paste mooi in hun straatje, want bij balovername bij hun, ging de bal direct naar voren en hop de 2-1 erin. Alles wat normaal zo gewoon is op de training lukte nu niet meer en we gingen de rust in met een bakkie thee.
De energierekening is heel laag op dit complex, want na 10 minuten werkte de bewegingsmelder pas en ging het licht aan. Toch even in de Darkroom met 16 dames, spannend. Wat moest er veranderen, want winnen moest. Toch voelde je op een of andere manier dat het niet ging lukken. Toch meegeven dat schieten vanaf de 16 best wel mag en dat breien met de bal best wel een keer mag eindigen met een schot op de goal, gingen we toch het veld maar weer in. Uiteraard wij weer de nodige aanvallen op de goal, met net naast of net de keeper die goed stond en toen kwam de volgende tegenstrijdigheid. Zij weer een lange bal naar voren en raak. Dan gaan wij weer wisselen om het wisselen en missen we kansje op kansje. Weer een aanval van HPSV en 4-1 is een feit. Dan zou je zeggen, jullie geven het op, want nog 15 minuten en niets meer te halen. Niets is minder waar, sommigen van jullie sporen de rest nog aan om het toch nog te proberen. Iets wat jullie dit seizoen overigens altijd hebben gehad, inzet en doorzettingsvermogen. Een mooie aanval over links, voorzet op Maaike en 4-2 (weer tik, tik en raak). Hierna fluit de prima fluitende scheidsrechter af en de degradatie is zo goed als een feit.
We moeten even twee weken wachten wat HPSV gaat doen tegen Smitshoek en zelfs dan kan het nog als HPSV verliest en de rest ook gaat verliezen. Utopie, je weet het nooit, sprookjes bestaan niet, maar dromen zijn geen bedrog. De HPSV coach zei na afloop, dat het bij hun altijd afhankelijk is van de politiemeiden die er wel of niet zijn. Juist deze wedstrijd had hij de beschikking over alle meiden en je zal zien dat het tegen CWO precies andersom is.
Ook na deze laatste competitiewedstrijd een afscheid van de M&M’s (Marieke, Maaike en Suus) en Kim. Van Marieke, Maaike en Kim hebben we al op gepaste manier afscheid genomen en voor Suus, die er niet bij was komt dat nog.
Als je aan mij vraagt, waar is het fout gegaan deze competitie, dan is daar geen direct antwoord op. Pieken en dalen, competitie indeling van wedstrijden (hoe kan het dat HPSV nog 4 wedstrijden moet en de rest al klaar is), wisselen om het wisselen, 90 minuten.
Al met al, wat nu, krijg ik al te horen van verschillende meiden. Nu het volgende. Achteraf kijk je een koe in zijn … (zwarte gat) en we moeten nu niet meer terugkijken, maar dat de hele competitie al gespeeld is en HPSV nog 4 wedstrijden (lees een halve competitie moet) klopt natuurlijk niet. Goed, dat is achteraf en dat hadden we eerder aanhangig moeten maken, want als het goed was uitgevallen, dan hadden we niet geklaagd. Uiteraard ga ik, zoals een positief trainer beaamt wel aan de KNVB vragen of we gewoon in de 4e klasse mogen inschrijven en dan zal het afhankelijk van de aanvragen beoordeeld worden of het mag. Dit is afwachten dus.
Om te eindigen zoals ik het hele seizoen al ben, Positief is het toverwoord en hier bereik je meer mee als iets anders ben ik van overtuigd. We hebben met elkaar een prima seizoen gehad met heel veel trainingsarbeid, gemiddeld per avond 13 van de 18 meiden, veel gelachen, ook gehuild, veel inzet en doorzettingsvermogen, hele goede wedstrijden, iets mindere, laatste minuten wedstrijden, spoken en mollen. Als team beter combinatievoetbal en individueel zijn de meesten ook beter geworden. Hoe kan het dan dat we zo laag eindigen? Dames, buiten de lijnen weten ze het antwoord, maar binnen de lijnen ook. Hier kunnen jullie verder over nadenken. Het is hetzelfde als met het Nederlandse elftal, 16 miljoen bondscoaches en hetzelfde aantal meningen. Het gaat erom wat je zelf verwacht van het spelletje. Velen zouden willen dat ze konden voetballen en achter een bal aan konden lopen en jullie zijn in de gezondheid om het te doen en natuurlijk is dit heel kort door de bocht, maar de waarheid van diezelfde koe die ergens in dit verslag al genoemd was.
Meiden en ik noem jullie nog maar eens, Kim-Charelle-Joyce-Larissa-Suzanne-Stephanie-Yolanda-Daphne-Karen-Tessa-Marieke-Melissa-Marijke-Puck-Simone-Gerrie-Gaby-Eveline-Maaike-Jane (ik hoop dat ik iedereen heb), Stefan, Edwin en Ria, namens mezelf bedankt voor dit seizoen, we sluiten het nog goed af, maar voorlopig het laatste verslag.
Groetjes, Joost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten