Eerste rode kaart in historie MVV ’27 Dames1 elftal!!!
Gaat het dominosteentje vandaag de andere kant opvallen of weet het steentje het nog niet.
Vandaag een uitwedstrijd van onze dames bij de mooie vereniging Lyra, wat een complex, schitterend. Vandaag zou in het teken staan van het (voorlopige) afscheid van onze Emma die haar voetbalschoenen aan een Maaslandse boom heeft gehangen (wie ze vindt mag ze hebben) en die haar sportcarrière voortzet bij de roeibrigade om zo op route te gaan voor de spelen ergens geloof ik in het verre Rusland. Na afloop hebben we haar verrast in kleedkamer 12 met een schitterende speech en vervolgens in de kantine overladen met afscheidscadeaus in een Mega Mindy roeiboot.
Nu de wedstrijd. Het was de slechtste eerste helft die ik bij jullie heb meegemaakt. Alles was gehaast, geen voetballende oplossingen, paniek, paniek, paniek, geen rust in de ploeg. Het eerste doelpunt zat er dan ook aan te komen. Voorin misten we de kansen en dan gebeurt het achterin, een simpel balletje wat normaal netjes uitverdedigd wordt, werd nu in de voeten van Lyra gegeven. Een combinatie en 1-0. Hierna kwam de Rood-Witte brigade iets op gang en kon er een snelle counter worden afgestraft 1-1. Dan gaat het net voor rust even mis, door een bal met gigantisch effect welke heel onfortuinlijk de goal in gaat 2-1, de rust in. Waar ligt het aan, hoe komt het, wat moeten we anders doen. Ja, meiden, gewoon voetballen waar jullie zo goed in zijn. Rust aan de bal, bewegen zonder bal en de kansen afmaken.
Tweede helft met frisse koude wind het veld weer in. Ik had met de scheidsrechter een publiekswissel gevraagd voor onze Emma en hij zou dat wel even goed regelen. Tweede helft ander voetbal, een beetje ouderwetse combinaties en Lyra ging de spelstijl aanpassen aan ons door speelsters echt te koppelen aan onze Mellow en Suus. Dat was ons geluk en zijn fout. Het was wel zo dat zij constant kort gedekt werden, maar daardoor kregen andere speelsters wat meer ruimte en vrijheid. Het moest echt gaan gebeuren, de ene na de andere kans naast of in de handen van de keepster. Zij zijn totaal maar drie keer bij onze goal geweest de tweede helft. Dan een foute wissel in de 70e minuut en de prima fluitende scheids trekt zijn onder het stof bedekte rode kaart, precies voor Emma. Wat een publiekswissel had moeten wezen, werd een dramatische afgang voor deze al 10 jaar voetballende speelster van MVV ’27. Of was het in scene gezet en is het een rode kaart voor iemand die haar dromen nastreeft en een nieuwe carrière start? EMMA bedankt!!!
Na alle consternatie gaan we verder met voetballen, want het was nog steeds 2-1. Na een omschakeling door balverlies van Lyra komt de bal via Effies voetbal (een hele klut speelsters op elkaar) bij een MVV ’27 speelster en de bal gaat er verdiend in, 2-2. Nog 5 minuten te gaan, zou het wel of zou het niet. Zou de dominosteen links- of rechtsom vallen. Misschien bleef tie nu wel staan. Slotoffensief van de tegenpartij, hij brengt nog even 2 speelsters in van Lyra 1. Toen deden wij zijn tactische zet door daar een speelster op te zetten en die kon niets meer uitrichten. Nog even spannende momenten voor onze goal, maar nog veel spannendere momenten bij hun goal. Hij had er nu in de laatste minuut bij hun ingekund. Aan de andere kant, nu bouwen we de climax lekker op. De dominosteen bleef staan en gaat op zeker de volgende keer de goede kant op vallen. Eindstand 2-2. Top meiden, na keihard werken en dan misschien wat minder voetbal toch een punt mee naar Maasland.
Dit keer zullen mijn laatste woorden weer zijn om Jane te bedanken voor het keepen, want na een wedstrijd bij haar eigen MB1, die ze had gewonnen, met een bitterbal de auto in. Verder die meneer in die blauwe jas (ik ben zijn naam even kwijt en meestal noem ik überhaupt geen namen in het verslag (Mart Voogt :)) bedankt die vroeg of hij de eerste helft mocht meehelpen om te coachen aan de andere kant omdat Stefan wat later was. Toppie en bedankt.
Het was na afloop nog lang gezellig in de vertrouwde MVV ’27 kantine. Emma nogmaals bedankt!!!!
Groetjes, Joost.
Dit keer zullen mijn laatste woorden weer zijn om Jane te bedanken voor het keepen, want na een wedstrijd bij haar eigen MB1, die ze had gewonnen, met een bitterbal de auto in. Verder die meneer in die blauwe jas (ik ben zijn naam even kwijt en meestal noem ik überhaupt geen namen in het verslag (Mart Voogt :)) bedankt die vroeg of hij de eerste helft mocht meehelpen om te coachen aan de andere kant omdat Stefan wat later was. Toppie en bedankt.
Het was na afloop nog lang gezellig in de vertrouwde MVV ’27 kantine. Emma nogmaals bedankt!!!!
Groetjes, Joost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten